Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2015

ΑΡΙΣΤΑΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ ΚΑΙ ΕΦΕΥΡΕΤΗΣ


Πριν από χιλιάδες χρόνια στην θεσσαλική γη, ζούσε ο βασιλιάς των Λαπήθων Υψέας, μαζί με την κόρη του Κυρήνη, την οποία την απόκτησε μετά από την ένωση του με μια νύμφη των νερών. Η Κυρήνη είχε μάθει την τέχνη του κυνηγιού και λέγεται πως η θεά Άρτεμις την θαύμαζε τόσο πολύ για τις ικανότητες της, που τις χάρισε δυο κυνηγετικά σκυλιά. Πέρα από το κυνήγι η όμορφη κόρη, είχε αναλάβει και την προστασία των κοπαδιών του πατέρα της.
Κάποτε ο θεός Απόλλωνας, έτυχε να συναντήσει την Κυρήνη, την ώρα που αυτή προσπαθούσε να προστατεύσει το κοπάδι της από την επίθεση ενός μεγάλου λιονταριού. Ο θεός θαύμασε την γενναιότητα της κόρης και έτρεξε στην σπηλιά του Κένταυρου Χείρωνα, που ζούσε εκεί κοντά στο Πήλιο, για να τον πληροφορήσει για την ταυτότητα της. Ο σοφός Χείρων τον ενημέρωσε για την καταγωγή της Κυρήνης και τον συμβούλεψε να την νυμφευτεί, αφού μαζί της θα αποκτούσε έναν θεϊκό γιο. Ακούγοντας αυτά τα λόγια ο Απόλλων, σχεδίασε πως θα την παραπλανήσει.

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΟΥ

Μια μέρα που η Κυρήνη βρισκόταν στις όχθες του Πηνειού, κατέβηκε ο Απόλλων με το χρυσό του άρμα, την άρπαξε και την μετέφερε στη Λιβύη. Οι Νύμφες ανέλαβαν να την φροντίζουν στο όρος Μύρτου. Αργότερα η περιοχή πήρε και το όνομα της, Κυρήνη.
Ο θεός του Φωτός, απόκτησε μαζί της ένα γιο, τον Αρισταίο. Λέγεται πως οι θεοί του Ολύμπου χάρηκαν όταν είδαν το θείο βρέφος. Ο Ερμής το πήρε και το άφησε μπροστά στα πόδια της Γαίας και των Ωρών και το έθρεψαν με νέκταρ και αμβροσία. Οι Νύμφες ανέλαβαν την ανατροφή του και του έδωσαν τα προσωνύμια "Νόμιος" που σημαίνει φύλακας των κοπαδιών και ''Αγραίος'', δηλαδή προστάτης των αγρών. Μετέπειτα τον έκαναν φύλακα των κοπαδιών τους στην θεσσαλική Φθία και του δίδαξαν την μελισσοκομεία, την καλλιέργεια της ελιάς και την παρασκευή του τυριού. Ενώ ο Χείρων του δίδαξε την ιατρική και την μαντική τέχνη. Όταν ήρθε η ώρα να νυμφευτεί οι Μούσες του έδωσαν για γυναίκα του την Αυτονόη, την κόρη βασιλιά των Θηβών Κάδμου και της Αρμονίας ή κατά άλλους της Σεμέλης. Μαζί της απόκτησε μια κόρη, την Μάκρη, την μελλοντική παραμάνα του Διονύσου και τον Ακταίωνα. Για τον άτυχο Ακταίωνα θα μιλήσουμε παρακάτω.

Ο ΑΡΙΣΤΑΙΟΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΤΗΝ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑ

Μια καλοκαιρινή μέρα ο Αρισταίος έβοσκε το κοπάδι του δίπλα στις όχθες του Πηνειού. Εκεί συνάντησε την δρυάδα Ευρυδίκη, την σύζυγο του Ορφέα. Η νύμφη ξαφνιασμένη και τρομαγμένη από την παρουσία του Αρισταίου, άρχισε να τρέχει. Στην φυγή της σκόνταψε και την δάγκωσε ένα φίδι στον αστράγαλο. Σαν πληροφορήθηκαν οι δρυάδες την είδηση του θανάτου της, μεγάλος θρήνος ακούστηκε σε όλη την Θράκη. Ο Ορφέας όταν έφτασε εκεί, ήταν ήδη αργά. Ο Άδης είχε προλάβει να την αρπάξει. Με θρηνητικά τραγούδια περιπλανήθηκε σε όλη την Ελλάδα μέχρι το Ταίναρο, το δυτικότερο άκρο της Πελοποννήσου. Βασισμένος στη λύρα του μπήκε στο βασίλειο των νεκρών για να την επαναφέρει στην ζωή, όμως χωρίς επιτυχία. Τότε ορκίστηκε μαζί με τις δρυάδες πως θα εκδικηθεί τον αίτιο του θανάτου της.
Ο Αρίσταιος που αγνοούσε τι είχε συμβεί στην άμοιρη νύμφη, συνέχισε τις εργασίες του. Όταν επισκέφτηκε τα μελίσσια του, τα βρήκε αποδεκατισμένα. Θορυβημένος από την καταστροφή που τον βρήκε, έτρεξε στην μητέρα του Κυρήνη, για να την συμβουλευτεί. Η Κυρήνη του πρότεινε να επισκεφτεί τον Πρωτέα, για να του δώσει χρησμό.
Ο σοφός Πρωτέας που ήταν εξαντλημένος από τον καύσωνα, αναπαυόταν στο παλάτι του εκείνη την ώρα. Όταν εμφανίστηκε μπροστά του ο Αρισταίος, ενοχλημένος ο γέροντας αρνήθηκε να τον βοηθήσει. Για να τον τρομοκρατήσει πήρε διάφορες μορφές. Μάταια, όμως.  Η επιμονή του Αρισταίου τον λύγισε και του φανέρωσε πως τα μελίσσια του αποδεκατίστηκαν γιατί, προκάλεσε άθελα του τον θάνατο της Ευρυδίκης.
Ακούγοντας αυτά ο Αρισταίος επέστρεψε στην μητέρα του.  Εκείνη τον συμβούλεψε να εξευμενίσει τις Νύμφες, χτίζοντας στην κοιλάδα τους, τέσσερις βωμούς και να τους προσφέρει τέσσερις ταύρους και τέσσερις δαμάλες. Τα κουφάρια τους θα τα άφηνε στην κοιλάδα. Την ένατη μέρα θα επισκεπτόταν ξανά τον τόπο και θα κρατούσε αυτή τη φορά μαζί του, προσφορές για τον Ορφέα. Θα του πρόσφερε παπαρούνες και ένα μαύρο πρόβατο. Αφού έγιναν όλα όσα έπρεπε, ο Αρισταίος ξαναγύρισε στην κοιλάδα. Πάνω στα  κουφάρια των ζώων αντίκρισε ένα μελίσσι. Σημάδι πως είχε αποκτήσει την εύνοια των δρυάδων και του Ορφέα. Από εκείνη την στιγμή άρχισε να διδάσκει στους ανθρώπους την τέχνη της μελισσοκομίας.

Ο ΑΡΙΣΤΑΙΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΛΤΕΜΙΑ

Ο γιος του ο Ακταίωνας, είχε αποκτήσει από πολύ μικρός την φήμη του καλού κυνηγού. Η ζωή του όμως υπήρξε πολύ σύντομη. Για τον πρώιμο θάνατο του έχουν γραφτεί διάφορες εκδοχές. Ο Διόδωρος αναφέρει πως είχε καυχηθεί στην θεά Άρτεμις πως ήταν καλύτερος από κείνη στο σημάδι και θέλησε να αναμετρηθεί μαζί της. Η θεά προσβεβλημένη για την ύβρης του, τον χτύπησε με ένα βέλος. Ο Στησίχορος από την Ιμέρα, αναφέρει πως θέλησε να παντρευτεί την Σεμέλη και ο Δίας τον τιμώρησε κεραυνοβολώντας τον.
Ο πιο διαδεδομένος μύθος για τον θάνατο του λέει πως, μια μέρα που είχε βγει για κυνήγι στον Κιθαίρωνα μαζί με τα πενήντα κυνηγετικά σκυλιά του, συνάντησε την Άρτεμις. Η θεά μαζί με τις συντρόφισσες της λούζονταν στον ποταμό. Όταν αντιλήφθηκαν την παρουσία του αδιάκριτου νεαρού, η Άρτεμις τον μεταμόρφωσε σε ελάφι. Τα σκυλιά που τον ακολουθούσαν, μην μπορώντας να τον αναγνωρίσουν τον κατασπάραξαν.
Ο πατέρας του συντετριμμένος από τον θάνατο του, αποφασίζει να επισκεφτεί το Μαντείο των Δελφών. Ο Απόλλωνας τον παρηγορεί και τον συμβουλεύει να μεταβεί στη νήσο Κέος ή Κέα. Ο Σείριος ή Κύνας με έναν φοβερό καύσωνα είχε προκαλέσει τρομερό λιμό στα νησιά. Οι σκύλοι (κύνες) είχαν λυσσάξει και σκότωναν τους ανθρώπους. Ο Αρισταίος μετέβει στο νησί με μια ομάδα Αρκάδων όπως τον συμβούλεψε ο Απόλλωνας και ανέγειρε ένα ναό προς τιμήν του ''Ικμαίου'' Δία. Στην συνέχεια πρόσφερε θυσίες στον Δία και στον Σείριο. Οι ικεσίες τους εισακούστηκαν και δρόσισαν αύρες το Αιγαίο για σαράντα μέρες, βάζοντας τέλος στον λιμό. Από τότε οι Ιερείς της Κέας ακολούθησαν το παράδειγμα του Αρισταίου και κάθε χρόνο πριν εμφανιστεί στον ορίζοντα ο Σείριος, του έκαναν προσφορές για να τύχουν την εύνοια του. 

Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΟΥ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ

Από την Κέα ο Αρισταίος θα μεταβεί σε άλλα νησιά για να εκπολιτίσει και άλλους πληθυσμούς. Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης αναφέρει πως είχε μεταβεί και στην Σαρδηνία, όπου έφτιαξε φυτείες και εξημέρωσε  τον τόπο που ήταν άγριος. Στην Σικελία λόγω της αφθονίας της σε καρπούς και ζώα, τους δίδαξε την μελισσοκομία και την καλλιέργεια της ελιάς. Οι κάτοικοι του νησιού για τις ευεργεσίες του αυτές τον τίμησαν σαν θεό. Ο Αρισταίος περιπλανήθηκε σε όλη την Μεσόγειο και όταν επέστρεψε στον ελληνικό χώρο εγκαταστάθηκε μαζί με τον Διόνυσο στο όρος Αίμο. Έπειτα χάθηκαν τα ίχνη του και του δόθηκαν τιμές όμοιες των Αθανάτων!


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ »

Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2014

ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΗΣ ΜΕΛΑΙΝΑΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΚΑΙ Η ΑΡΧΑΙΑ ΦΕΝΕΟΣ

Οι συνηθισμένες αφηγήσεις της θεάς Δήμητρας περνάνε από την αρπαγή της Περσεφόνης κατευθείαν  στην απόσυρση της θεάς στην Ελευσίνα. Ωστόσο η Δήμητρα λατρεύτηκε σημαντικά και από τους Αρκάδες, άνθρωποι που παρέμειναν κυνηγοί και συλλέκτες αρκετά ύστερες εποχές.

Ο μύθος που αναφέρουν οι Αρκάδες λέει πως, η θεά Δήμητρα μετά από την τελειωτική εξαφάνιση της Κόρης της, αποσύρεται σε μια σπηλιά. Εκεί παραμένει κρυμμένη και κρατά το πένθος της, αφήνοντας τη γη άγονη και τους ανθρώπους να τους θερίζει ο λιμός. Οι θεοί ανησυχούν για το μέλλον των ανθρώπων και προσπαθούν χωρίς αποτέλεσμα να βρουν την κρυψώνα της Δήμητρας. Αργότερα ο θεός Πάνας ανακαλύπτει τον τόπο διαμονής της και δίνει την πληροφορία στον Δία.

Η σπηλιά στην οποία διέμενε η θεά της γεωργίας, της αφιερώθηκε από τους κατοίκους της Φιγαλίας. Εκεί υπήρχε ένα ξόανο, που απεικόνιζε την θεά καθισμένη σε ένα βράχο και ντυμένη στα μαύρα μέχρι τους αστραγάλους, με σώμα γυναικείο, κεφάλι αλόγου και μαλλιά αλογότριχες, φίδια και άλλα ζώα. Από εκεί πήρε και το προσωνύμιο ''μέλαινα''. Το ξόανο αντικαταστάθηκε αργότερα με ένα μπρούτζινο που, όπως και το πρώτο βαστούσε στα χέρια ένα δελφίνι και ένα περιστέρι.

Παυσανίας VIII,42.1-3

Στην περιοχή της αρχαίας Κορίνθου, στην πόλη Φενεός, η Δήμητρα θα παραχωρήσει στους κατοίκους της όλα τα όσπρια, εκτός από τα φασόλια, επειδή την δέχτηκαν φιλόξενα. Οι κάτοικοι του Φενεού είχαν ένα τόπο ιερό αφιερωμένο στην Ελευσίνια Δήμητρα, όπου πραγματοποιούσαν λατρείες που είχαν σχέση με αυτές της Ελευσίνας και στις οποίες τους είχε μυήσει ένας εγγονός του Ευμόλπου, που ονομαζόταν Νάος. Κατά την διάρκεια του μεγάλου ετήσιου εορτασμού, διάβαζαν στα αυτιά των μυημένων κάποια κείμενα σχετικά με τα μυστήρια που τα φύλαγαν θαμμένα κάτω από δυο ιερές πέτρες και χόρευαν χτυπώντας με ραβδιά τους κατοίκους του Κάτω Κόσμου. Από την άλλη μεριά, η μη παραχώρηση των φασολιών στους ανθρώπους εξηγείται στις ορφικο-πυθαγορικές δοξασίες, όπου πιστεύεται ότι είχαν σχέση με χθόνιες θεότητες.


Παυσανίας I 37.4 και VIII 15. 1-3
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ »

Σάββατο 25 Ιανουαρίου 2014

ΡΟΔΟΣ - Η ΝΗΣΟΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ




Η Ρόδος, το διαμάντι των Δωδεκανήσων, συσχετίζεται από τους αρχαίους χρόνους με το ομώνυμο λουλούδι, που ήταν αφιερωμένο στον θεό Ήλιο. Ο συσχετισμός αυτός φαίνεται να μην ήταν τόσος τυχαίος, αφού οι πρόγονοι μας είχαν παρατηρήσει την ευεργετική δύναμη που ασκούσε ο Ήλιος πάνω σε αυτό το όμορφο νησί. 

Η Ρέα όταν γέννησε τον Ποσειδώνα, τον έκρυψε σε αυτό το μέρος, για να τον γλυτώσει από τον πατέρα του τον Κρόνο. Η κόρη του Ωκεανού Καφείρα μαζί με τους αυτόχθονες κατοίκους του νησιού, τους Τελχίνες, ανέλαβε την ανατροφή του νεογέννητου. Οι Τελχίνες ως άριστοι ναυτικοί και πολυτεχνίτες είχαν αναλάβει επίσης να κατασκευάσουν και την τρίαινα του Ποσειδώνα. Ο Ποσειδώνας με την τρίαινα είχε αποκτήσει την δύναμη να ταράζει την θάλασσα και να δημιουργεί νησιά, να σκίζει τα βουνά στα δύο βοηθώντας τους ποτάμιους θεούς να περάσουν και να χυθούν μέσα στην θάλασσα.

Ο Ποσειδώνας όταν ενηλικιώθηκε ερωτεύτηκε μια από τις αδερφές των Τελχίνων, την Αλία την «θεά της θάλασσας» και απόκτησε μαζί της έξι γιους και μια κόρη, την όμορφη νύμφη Ρόδη ή Ρόδο, από όπου πήρε και το νησί το όνομα της.
Ένας μύθος λέει πως κάποτε οι Τελχνίνες ή αλλιώς ''Βασκάνοι'' είχαν αποκτήσει μεγάλη δύναμη και θα δηλητηρίαζαν την πανίδα και την χλωρίδα του νησιού, αν δεν είχαν επέμβει οι θεοί με κατακλυσμό να τους εξαφανίσουν. Οι Τελχίνες που προαισθάνθηκαν τον κατακλυσμό, εκκένωσαν το νησί. Οι περισσότεροι κατάφεραν να διαφύγουν στις βοιωτικές ακτές και παρέμειναν ελάχιστοι πάνω στο νησί.  Όταν ο κατακλυσμός τελείωσε, ο Ήλιος αντίκρισε από ψηλά μια όμορφη κορυφή να προεξέχει από την θάλασσα. Έριξε τις ακτίνες του πάνω στο νησί και το στέγνωσε από τα αλμυρά νερά. Στην συνέχεια νυμφεύτηκε την Ρόδο και απόκτησε μαζί της επτά γιούς, τους Ηλιάδες.

Μια άλλη εκδοχή του μύθου λέει πως, ο Δίας μετά την Γιγαντομαχία μοίρασε την γη στους θεούς. Όλοι πήραν το μερίδιο τους εκτός από τον γιο του Υπερίωνα και της Θείας, τον Ήλιο που βρισκόταν στον ουράνιο θόλο. Όταν ο Δίας τον θυμήθηκε ζήτησε από τους θεούς να ανακαλέσουν την μοιρασιά τους και να γίνει εκ νέου η διανομή της γης. Ο Ήλιος δεν το δέχτηκε και είπε πως ξεχώρισε στα βάθη της θάλασσας ένα κομμάτι εύφορης γης να μεγαλώνει. Προσκάλεσε την Μοίρα Λάχεσις και τους υπόλοιπους Θεούς και τους έβαλε να ορκιστούν πως όταν θα εμφανιζόταν εκείνη η γη θα γινόταν το δικό του μερίδιο. Έτσι κι έγινε. Από τα αλμυρά νερά αναδύθηκε ένα όμορφο νησί, η Ρόδος. Ο Ήλιος τη νυμφεύτηκε και απόκτησε επτά γιούς, τους Ηλιάδες, τους προγόνους των Ροδίων !
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ »

Τρίτη 4 Ιουνίου 2013

ΑΘΗΝΑ, Η ΘΕΑ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ - ΨΗΦΙΑΚΗ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ


      Η  θεά Αθηνά είναι άμεσα συνδεδεμένη με την Αθήνα, την πόλη την οποία φέρει το όνομα της. η παρουσία της ως όνομα ως παράδοση και ως καλλιτεχνική παράσταση κυριαρχεί στο κέντρο της πόλης που από την αρχαιότητα είναι η Ακρόπολη. Στην ζωή των αρχαίων η Αθηνά προστάτευε ότι είχε σχέση με τον πολιτισμό, την σοφία και τις τέχνες.
     Στην παρούσα εφαρμογή παρουσιάζεται μια επιλογή από εκθέματα του Μουσείου της Ακρόπολης που απεικονίζουν την θεά Αθηνά.

ΜΠΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ »

Παρασκευή 24 Μαΐου 2013

ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΤΟΠΟΙ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ



Στις λαϊκές δοξασίες των ψαράδων και των ναυτικών μεγάλη θέση έχουν οι θαλάσσιες θεότητες. Όταν πήρε ο Δίας την εξουσία, ο Ποσειδώνας ανέλαβε την κυριαρχία του υγρού στοιχείου. Το όνομα Ποσειδών (Ποτίδας = Ποσίδης, Ποσειδάων = Ποτείδάν) σημαίνει ο «κύριος των νερών».
Ο Ποσειδώνας σαν νεότερος αδερφός του Δία, θα είναι πάντα υποταγμένος στην δύναμη του μεγαλύτερου αδερφού του. Μερικές φορές προσπαθεί να αντισταθεί, είναι υποχρεωμένος όμως στο τέλος πάντα να υποχωρεί.


ΜΑΝΤΙΝΕΙΑ. ΚΡΗΝΗ ΤΗΣ ΑΡΝΗΣ

Στην Μαντινεία θα γεννηθεί ο Ποσειδώνας, από τα σπλάχνα της Ρέας. Ο Κρόνος φοβούμενος μην χάσει την εξουσία από κάποιο παιδί του, τα καταβροχθίζει μετά την γέννα τους. Η Ρέα αποφασίζει να σώσει τον Ποσειδώνα, κρύβοντας τον σε ένα κοπάδι προβάτων, σε μια πηγή που την έλεγαν άρνα, δηλαδή πηγή των προβάτων. Στην συνέχεια ανακοινώνει στον Κρόνο πως γέννησε ένα πουλάρι και του το προσφέρει να το καταπιεί, ξεγελώντας τον, πως είναι το παιδί που μόλις γεννήθηκε. Η ιστορία έχει και αυτή την μορφή: η Ρέα παραδίδει το βρέφος σε μια Νύμφη να το φυλάει. Όταν ο Κρόνος μαθαίνει πως το παιδί ζεί, ζητάει από την νύμφη να του το παραδώσει. Αυτή αρνείται πως έχει το παιδί του και από τότε η Νύμφη ονομάστηκε Άρνα, από το ρήμα «αρνούμαι».
Λέγεται πάλι πως η Ρέα είχε κρύψει τον νεογέννητο Ποσειδώνα μέσα σε ένα κοπάδι αλόγων. Το άλογο θα γίνει το αγαπημένο ζώο του θεού και θα συνδεθεί στενά με τις λατρευτικές τελετές του. Στην Αρκαδία μάλιστα θα του δοθεί και το προσωνύμιο «Ίππιος».
Στον Ποσειδώνα «Ίππιο» αναφέρεται και ο Παυσανίας. Γράφει πως τον είδε στην Ρηνεία (νησάκι δίπλα στην Δήλο), αγνοούμε όμως πως ήταν ακριβώς.


ΡΟΔΟΣ

Η Ρέα φέρνει τον νεογέννητο Ποσειδώνα για ασφάλεια στους Τελχίνες. Οι Τελχίνες ήταν  πολυτεχνίτες και χθόνιοι κάτοικοι της Ρόδου. Εκεί αναλαμβάνει να το θηλάζει η κόρη του Ωκεανού, η Καφείρα και μαζί με τους Τελχίνες θα γίνουν αργότερα η ακολουθία του θεού. Δεν γνωρίζουμε εάν του δίδαξαν την τέχνη τους, ξέρουμε μόνο πως αυτοί κατασκεύασαν την τρίαινα του. Με αυτήν άλλοτε ταράζει την θάλασσα και δημιουργεί σεισμούς ή νησιά και άλλοτε σκίζει τα βουνά στα δύο για να περάσουν οι ποτάμιοι θεοί.
Ο Ποσειδώνας αργότερα θα ερωτευτεί την Αλία, την «θεά της θάλασσας» και θα κάνει μαζί της έξι γιούς και μια κόρη, την Ρόδη, από όπου και πήρε το όνομα της το νησί. Για την Ρόδη θα ακούσουμε σε άλλες νησιώτικες περιοχές πως είχε μητέρα την Αμφιτρίτη.


Ν.ΛΑΚΩΝΙΑΣ.  ΑΙΓΑΙΣ

       Η κατοικία του Ποσειδώνα βρισκόταν στα φωτεινά βάθη των νερών, στις Αιγές. Στην 13η ωδή της Ιλιάδας, ο Ποσειδώνας που βρισκόταν στις κορυφές της Σαμοθράκης και θαύμαζε τις μάχες που γίνονταν κάτω από τα τείχη της Τροίας, ξαφνικά εγκαταλείπει το παρατηρητήριο του, κάνει τέσσερα βήματα και φτάνει στις Αιγές. Μέσα στα βάθη της θάλασσας βρίσκεται το απόρθητο παλάτι του, που αστράφτει από χρυσάφι.
Να σημειώσουμε πως πολλές παραθαλάσσιες περιοχές διεκδικούσαν την θεϊκή διαμονή του. Μερικές από αυτές ήταν η ακτή της Αχαΐας και η Αιολίδα, απέναντι από την Λέσβο. Το όνομα της πόλης Αιγίου στον Κορινθιακό κόλπο, το νησί της Αίγινας και το Αιγαίο Πέλαγος, δεν έχουν άλλη έννοια παρά εκφράζουν την ορμητική κίνηση των κυμάτων.
Ο Ποσειδώνας θα χρειαστεί και μια σύζυγο στο πλευρό του, όπως ο Δίας. Κάποτε θα αγαπήσει μια Νηρηίδα, την όμορφη Θέτιδα, την οποία την διεκδικεί και ο Δίας. Ο χρησμός όμως που δίνει η θεά Θέμιδα αποθαρρύνει και τους δυο θεούς. Ο χρησμός λέει πως, όποιος παντρευτεί την Θέτιδα θα αποκτήσει γιο, που θα είναι ανώτερος από τον πατέρα του. Έτσι αποφασίζουν και οι δυο να σταματήσουν να την διεκδικούν και να την παντρέψουν με έναν θνητό.


Ν.ΑΧΑΙΑΣ.   ΕΛΙΚΗ

Οι κάτοικοι της Ελίκης διεκδικούσαν τον τόπο διαμονής του Ποσειδώνα. Η Ελίκη ήταν μια πόλη στην ακρογιαλιά της Αχαΐας, που καταστράφηκε δύο χρόνια πριν από την μάχη των Λεύκτρων, από έναν θαλασσινό ανεμοστρόβιλο, συνοδευόμενο από σεισμό.
Η ετυμολογία του ονόματος της πόλης όπως εκείνη των Αιγών εκφράζει το κύμα που ελίσσεται αφρίζοντας όταν διώχνεται από τους βράχους, που πάνω τους χτυπάει. Το επίθετο που έδιναν στον Ποσειδώνα ήταν «Ελικώνιος».


ΝΑΞΟΣ

Περνώντας από το νησί ο Ποσειδώνας, θα ερωτευτεί την μητέρα των Νηρηίδων, την όμορφη Αμφιτρίτη, που χόρευε με τις άλλες Νηρηίδες. Ο θεός γοητευμένος από την ομορφιά της θα αρχίσει να την καταδιώκει. Η Αμφιτρίτη θα καταφύγει στην άκρη της γης για να κρυφτεί, στον Άτλαντα. Τα δελφίνια όμως που είναι ακόλουθοι του θεού, θα του αποκαλύψουν που έχει η Αμφιτρίτη την κρυψώνα της. Ένα μάλιστα από αυτά ο Δέλφινος, θα τον βοηθήσει να την πάρει γυναίκα του. σαν ανταμοιβή για αυτή του την πράξη θα τον ανεβάσει στον ουρανό, ανάμεσα στα αστέρια.
Με την ένωση τους ο Ποσειδώνας θα καταφέρει να εδραιώσει την κυριαρχία του στην θάλασσα. Στην γαμήλια πομπή  θα εμφανιστούν νύμφες, θαλάσσια ζώα, τέρατα, άλογα ταύροι, κριάρια, τίγρεις και ελάφια. Μαζί θα αποκτήσουν  τα παιδιά Τρίτωνα και την θεά Ρόδη.


ΟΓΚΕΙΟ

Οι καταβόθρες της περιοχής προσφέρουν ένα υπέροχο θέαμα, σε όσους τις αντικρίζουν. Οι κάτοικοι της περιοχής, που εντυπωσιάζονται από την βία που ασκεί το νερό στην γη, φαντάζονται το πάθος που κυριεύει τον Ποσειδώνας για την θεά Δήμητρα. Το όνομα άλλωστε του Ποσειδώνα –Ποτί-δας (Δα = αρχαία ονομασία της Γα, Γαίας) φανερώνει την σχέση του νερού με τη γη.
Έλεγαν πως ο Ποσειδώνας ερωτεύτηκε την Δήμητρα και άρχισε να την καταδιώκει, ενώ αυτή έψαχνε την χαμένη της κόρη. Η Δήμητρα για να σωθεί, μεταμορφώθηκε σε φοράδα και κρύφτηκε στο κοπάδι αλόγων του βασιλιά Ονκίου, που έβοσκε δίπλα στο ποτάμι. Ο Ποσειδώνα πήρε την μορφή του αλόγου και έσμιξε μαζί της. Από την ένωση αυτή γεννήθηκε ένα περίφημο άτι με μαύρη χαίτη ο Αρίωνας και ένα κορίτσι που το όνομα του δεν επιτρέπεται να ακουστεί έξω από τα Μυστήρια. Άλλοι λένε πάλι πως ο Ποσειδώνας γέννησε τον Αρίωνα με μια Άρπυια.


ΑΡΓΟΣ

Η Αργολίδα είναι μια χώρα στεγνή από νερά. Ο Ποσειδώνας είχε επιβάλει στην περιοχή βαριά τιμωρία. Κάποτε το βασίλειο του Άργους διεκδικούσαν να το προστατέψουν ο Ποσειδώνας με την θεά Ήρα. Οι δύο θεότητες πρόσετρεξαν στους ποταμούς Ίναχο, Αστερίωνα και Κηφισό για να αποφασίσουν ποιος θα προστατέψει την πόλη. Η ετυμηγορία των ποταμών είχε ευνοήσει την Ήρα και ο Ποσειδώνας εξοργισμένος τιμώρησε τους ποταμούς αποτραβώντας τα νερά τους, με αποτέλεσμα να ρέει το νερό τους μόνο όταν εκείνος αποφασίσει να ρίξει βροχή.
Όταν ο Δαναός θα φτάσει στην Αργολίδα, μας λέει στην αφήγηση του ο Απολλόδωρος, θα βρει μια χώρα ολότελα αποξηραμένη από την οργή του θεού. Τότε θα στείλει τις κόρες τους σε διάφορες κατευθύνσεις, για να βρούν νερού. Μια από τις κόρες του η Αμυμώνη, θα συναντήσει στον δρόμο της ένα ελάφι και θα θελήσει να το τοξεύσει. Στην προσπάθεια της αυτή, θα χτυπήσει κατά λάθος έναν Σάτυρο, που ξάπλωνε κάτω από ένα δέντρο και θα τον ξυπνήσει. Ο Σάτυρος θα αρχίσει να την καταδιώκει για να την βιάσει. Εκείνη την στιγμή θα εμφανιστεί ο Ποσειδώνας για να την σώσει. Ο θεός κατακτάει την αγάπη της παρθένας Αμυμώνης και σαν αντάλλαγμα θα της υποδείξει που βρίσκεται η πηγή της Λέρνας.
Η αφήγηση του Υγίνου μας λέει πως η Αμυμώνη εξαντλημένη από την αναζήτηση, ξαποσταίνει κάτω από ένα δέντρο και αποκοιμιέται. Τότε της επιτέθηκε ένας Σάτυρος, που θέλησε να την βιάσει. Εκείνη την στιγμή επεμβαίνει ο Ποσειδώνας και με την τρίαινα του προσπαθεί να τον πετύχει. Η τρίαινα όμως δεν βρίσκει τον στόχο της και χτυπάει πάνω σε έναν  βράχο. Όταν την τράβηξε ο Ποσειδώνας άρχισαν να αναβλύζουν τρία νάματα νερού, που γίνονται η  πηγή της Λέρνας. Το όνομα Αμυμώνη ή αμώμη εκφράζει την αστείρευτη πηγή.
Το άλογο στην Αργολίδα που είναι αφιερωμένο στον Ποσειδώνα, παίζει σπουδαίο ρόλο στις λατρευτικές τελετές. Ένα ιερό βάραθρό που υπήρχε στην περιοχή, πίστευαν πως επικοινωνούσε με την θάλασσα. Μέσα σε αυτό έριχναν οι κάτοικοι της περιοχής χαλιναγωγημένα άλογα, προσφορά στον Ποσειδώνα. Ο μύθος του Αρίωνα, του εξαίσιου αλόγου του Άδραστου, αναφέρεται στην ίδια ιδέα.


ΑΘΗΝΑΙ. ΕΡΕΧΘΕΙΟΝ

Στην Ακρόπολη των Αθηνών ο Ποσειδώνας θα αναμετρηθεί με την Αθηνά, για την προστασία της πόλης. Νικητής θα βγεί όποιος προσφέρει στην πόλη το πιο χρήσιμο αγαθό.
Ο Ποσειδώνας φτάνει στην Ακρόπολη και χτυπάει με την τρίαινα του το έδαφος. Στο σημείο εκείνο δημιουργεί μια πηγή με θαλασσινό νερό. Στην συνέχεια η Αθηνά μπροστά στον βασιλιά Κέκροπα κάνει να φυτρώσει ένα ελαιόδεντρο. Ακολουθεί μια διαμάχη ανάμεσα στους δυο θεούς και ο Δίας αφήνει τους υπόλοιπους θεούς να αποφανθούν. Η ετυμηγορία είναι υπέρ της Αθηνάς, η οποία δίνει και το όνομα της στην πόλη. Εξοργισμένος τότε ο Ποσειδώνας, πλημμυρίζει το λεκανοπέδιο της Αττικής με νερό.
Ο Βιργίλιος στην αρχή των «Γεωργικών», αναφέρει πως ο θεός για την διεκδίκηση της πόλης χτύπησε με την τρίαινα του τον βράχο και βγήκε από την γη ένα άλογο που σπάραζε.


ΑΤΤΙΚΗ.  ΤΡΟΙΖΗΝΑ

Ο Ποσειδώνας όπως και στην Αθήνα θα διεκδικήσει την προστασία του βασιλείου από την Αθηνά. Ο Δίας με εντολή του θα δώσει συμβιβαστική λύση και το βασίλειο θα τεθεί υπό την προστασία και των δυο θεοτήτων.
Ο Ποσειδώνας δεν είναι μόνο θεός της θάλασσας, αλλά όλων των νερών, που γονιμοποιούν την γη. Η ένωση του νερού με την γη, εκφράζεται στην μυθολογική γλώσσα με έρωτες που είχε ο θεός με Νύμφες και με θυγατέρες μυθικών προσώπων. Ο πρώτος κάτοικος της περιοχής ο Όρος, είχε μια κόρη που ονομαζόταν Ληίς. Η Ληίδα, που σημαίνει η καλλιεργημένη γη, θα γονιμοποιηθεί από τον Ποσειδώνα και θα φέρει στο κόσμο τον Άλθηπο, δηλαδή τον τροφικό καρπό.
Στην Τροιζήνα ο Ποσειδώνας θα πραγματοποιήσει μια από τις τρείς ευχές του γιου του Θησέα, κατά του Ιππόλυτου. Ο Θησέας πιστεύοντας πως ο Ιππόλυτος έχει πλαγιάσει με την μητέρα του την Φαίδρα, θα ζητήσει να θανατωθεί ο γιος του. Μια μέρα που ο Ιππόλυτος θα ξεκινήσει να πάει στην Επίδαυρο με την άμαξα του, θα περάσει από την ακτή του Σαρωνικού Κόλπου. Ο  Ποσειδώνας θα προκαλέσει έναν σεισμό και μια φουρτούνα στην θάλασσα. Από το κύμα θα ξεπηδήσει ένας ταύρος και τα άλογα θα αφηνιάσουν. Ο ηνίοχος θα χάσει τον έλεγχο της άμαξας και θα καταπλακωθεί από αυτήν, βρίσκοντας μοιραίο θάνατο.
Κοντά στην Τροιζίνα υπήρχε ένας ναός αφιερωμένος στον Ποσειδώνα, που τον τιμούσαν με το όνομα  «φυτάλμιος», δηλαδή ο τροφοδότης των φυτών. Όταν ο θεός οργιζόταν με τους κατοίκους έκανε όλες τις σπορές άγονες, διοχετεύοντας αλμυρό νερό στην περιοχή. Οι κάτοικοι για να τον εξευμενίσουν έκαναν θυσίες και μαλάκωναν τον θυμό του. Τότε ο θεός αποτραβούσε το αλμυρό νερό και φούντωνε στην θέση του μια θαυμαστή φυτεία.


ΑΘΗΝΑ. ΚΟΛΩΝΟΣ

Ο Ποσειδώνας  φτάνοντας στον Κολωνό της Αττικής λένε πως αποκοιμήθηκε πάνω σε έναν βράχο. Στον ύπνο του εκσπερμάτωσε και ο σπόρος που έπεσε στον βράχο γέννησε το πρώτο άλογο, με το όνομα Σκύφιος, ο «καμπυλωτός», ή Σκιρωνίτης, το «παιδί από ασβεστόπετρα».


ΣΟΥΝΙΟ.  ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΟΣ

Στον λόφο του Σουνίου υψώνεται ένας από τους πιο φημισμένους ναούς κατά την αρχαιότητα προς τιμήν του θεού Ποσειδώνα. Ο ναός χτίστηκε την εποχή του Περικλή 440 π.κ.χ, ως μέρος ενός κατασκευαστικού σχεδίου σε ολόκληρη την Αττική, που περιλάμβανε επίσης τους ναούς στο Ραμνούντα στο Θησείο και τον ίδιο τον Παρθενώνα.



ΝΙΣΥΡΟΣ

Κατά την διάρκεια της Γιγαντομαχίας ο Ποσειδώνας, ξεκόλλησε ένα τεράστιο κομμάτι από το νησί της Κω και το έριξε πάνω στον Γίγαντα Πολυβώτη. Αυτός ο βράχος που έπλεε στην θάλασσα, ρίζωσε και δημιουργήθηκε ένα νησάκι, η Νίσυρος.


Ν.ΠΟΡΟΥ.  ΚΑΛΑΥΡΙΑ

Η πόλη αυτή δόθηκε στον Ποσειδώνα από τον Απόλλωνα ως αντάλλαγμα, για το μερίδιο του από το Μαντείο των Δελφών, την κυριότητα του οποίου αρχικά μοιραζόταν ο Κρόνος με την θεά Γαία.


ΙΟΝΙΟ ΠΕΛΑΓΟΣ.  ΕΧΙΝΑΔΕΣ (ΝΗΣΟΙ) 

       Ο Ποσειδώνας θα απαγάγει την Ιπποθόη, την κόρη του Μήστορος και εγγονή του Πέλοπα. Θα ενωθεί μαζί της και θα αποκτήσει έναν γίο, τον Τάφιο. Ο Τάφιος θα αποικήσει αργότερα τις Ταφίες νήσους που θα πάρουν από αυτόν το όνομα του και θα ονομάσει του κατοίκους «Τηλεβόες».


Ν.ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ.  ΦΛΕΙΟΥΣ

        Ο Ποσειδώνας θα αρπάξει την κόρη του ποταμού Ασωπού την Κέρκυρα, με το προσωνύμιο  «τα όμορφα μαλλιά», την οποία την αφήνει έπειτα στο μακρινό νησί της Αδριατικής που, από εκείνη και τον πόνο της παίρνει το όνομα Κέρκυρα Μέλαινα.


ΙΣΘΜΟΣ ΤΗΣ ΚΟΡΙΝΘΟΥ

Η Ακροκόρινθος
Κάποτε ο Ποσειδώνας αναμετρήθηκε με τον Ήλιο για το ποιος θα κατέχει την περιοχή του Ισθμού. Ο Βριάρεως διαλέχτηκε διαιτητής στην αναμέτρηση. Στον Ήλιο δόθηκε ο πιο ψηλός βράχος του Ακροκόρινθου, που τον χτυπάνε οι πρώτες ακτίνες του ήλιου και στον Ποσειδώνα  ο Ισθμός. Η μοιρασιά θεωρείται δίκαιη μιας και ο ισθμός βρέχεται και από τις δυο πλευρές του από θάλασσα. Προς τιμήν του Ποσειδώνα διοργανώνονταν από τις πιο ωραίες γιορτές των Ελλήνων. Η λατρεία του θεού στην Κόρινθο λένε πως ξεκίνησε από την εποχή του Σίσυφου και από το Θησέα. Στην περιοχή λατρευόταν η θεά Λευκοθέα και ο Μελικέρτης, ήταν όμως δευτερεύοντες θεότητες και θεωρήθηκαν συνοδεία του θεού.
Στην Κόρινθο με την εικόνα του αλόγου, που τέθηκε στην λατρεία του, τιμάται ο θεός με το προσωνύμιο «δαμαίος».


Ν.ΛΑΚΩΝΙΑΣ.   ΝΥΜΦΑΙΟΝ ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΟΣ

       Το Νυμφαίο είναι σπηλιές και λαξευμένες κοιλότητες από την θάλασσα, αφιερωμένες στον θεό. Το Νυμφαίο του Ποσειδώνα κοντά στο Ακρωτήριο Μαλέα ακόμα και σήμερα εκφράζει με έμφαση την δύναμη της θάλασσας και το στενό δεσμό της με τα στοιχεία της ακτής. Το πηγάδι με το γλυκό νερό που αναφέρει ο Παυσανίας στη λιτή αφήγηση του λίγα μόλις μέτρα από την όχθη, επιβεβαιώνει την ταυτότητα του τόπου αυτού. Στο ακρωτήριο του Μαλέα και του Ταινάρου, τιμάται ως θεός εργάτης, που ανοίγει με τα νερά του δρόμο μέσα στους βράχους.
      Μαζι με τις Νύμφες των θαλάσσιων νερών, τις  Ωκεανίδες και τις Νηρηίδες, είχαν Νυμφαία και οι Ποτανίδες , οι Ναίδες , οι Ορειάδες και Δρυάδες.


ΘΕΣΣΑΛΙΑ

Ο Ποσειδώνας στην Θεσσαλία αποκαλείται με το επίθετο «ίμψιος» και «πετραίος». Παλιότερα ο θεσσαλικός κάμπος ήταν μια μεγάλη λίμνη. Ο Ποσειδώνας έσκισε στα δύο την μάζα της Όσσας άνοιξε τον δρόμο στον ποταμό Πηνειό, που μάζεψε όλα τα νερά της θεσσαλικής λεκάνης και δημιούργησε έτσι την ωραία πεδιάδα των Τεμπών. 
Ο Ποσειδώνας είναι εραστής πολλών Νυμφών και θνητών παρθένων. Ο Όμηρος στην Οδύσσεια παρουσιάζει τον έρωτα του για την ωραία παρθένα Τυρώ. Η Τυρώ είχε ερωτευτεί τον ποτάμιο θεό Ενιπέα. Μια μέρα εκεί που λουζόταν στα νερά του, ο  Ποσειδώνας πήρε την μορφή του Ενιπέου. Έτρεξε στις εκβολές του ποταμού και έσμιξε μαζί της. Από την ένωση γεννήθηκαν δυο δίδυμα ο Πελίας και Νηλέας, που η παιδική τους ηλικία κύλισε μέσα στα κοπάδια των αλόγων, που έβοσκαν ελεύθερα στους κάμπους της Θεσσαλίας και αργότερα έγιναν ασύγκριτοι καβαλάρηδες.
Το άλογο, σαν σύμβολο του  θεού όταν πρόκειται για την θάλασσα είναι τα κύματα που αφρίζουν και ορθώνονται με το φύσημα της θύελλας. Στην στεριά το άλογο είναι το νερό της πηγής και αναπηδάει ανάμεσα στους βράχους.

Ν.ΒΟΙΩΤΙΑΣ.  ΟΓΧΗΣΤΟΣ

Στις όχθες της λίμνης Κωπαΐδας, η πόλη Ογχηστός ήταν κέντρο λατρείας του Ποσειδώνα. Οι γιορτές προς τιμήν του συνοδεύονταν από ιπποδρομίες, ενός ιδιαίτερου είδους. Στην περιοχή υπήρχε ένα άλσος. Τα άλογα ζεμένα στο άρμα εγκαταλείπονταν στον εαυτό τους, ελεύθερα από τους οδηγούς τους που τα ακολουθούσαν από μακριά με φωνή παροτρύνοντας τα. Εκείνα που η τύχη ή το ένστικτο τους τα οδηγούσε προς το ιερό άλσος θεωρούνταν νικητές και το άρμα που είχανε σύρει τοποθετούνταν στο ιερό μέσα κάτω από την προστασία του θεού.


ΑΛΛΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Στο ακρωτήριο Σηπία, κατά τους Μηδικούς πολέμους, ο Ποσειδώνας θα διαλύσει τον περσικό στόλο και θα ονομαστεί «Σωτήρ». Στην Αρκαδία, που υπάρχουν τα πιο σημαντικά ιερά του τιμάται με τα προσωνύμια «ενοσίχθων, εννοσίγαιος» δηλαδή αυτός που δονεί την γη.
Στις νησιωτικές περιοχές αποκαλείται και με επίθετο «δωματίτης». Χτυπώντας με την τρίαινα του την θάλασσα, προκαλούσε σεισμούς και κατακλυσμούς. Βύθιζε κομμάτια γης και ανάδυε νέα νησάκια. Από πληροφορίες του Καλλίμαχου γνωρίζουμε πως οι Σποράδες και οι Κυκλάδες δημιουργήθηκαν μετά από έναν τρομερό κατακλυσμό, που προκάλεσε ο Ποσειδώνας.
Γύρω στο 237 πκχ ένα μέρος της Θήρας είχε καταποντιστεί, μετά από μια ηφαιστειακή έκρηξη και βγήκε στην επιφάνεια της θάλασσας ένα μικρό νησάκι, δημιούργημα του Ποσειδώνα. Οι πρώτοι άποικοι του νησιού ήταν οι Ρόδιοι, οι οποίοι αφιέρωσαν ένα ιερό στον Ποσειδώνα «ασφάλιον» δηλαδή στον θεό που είχε δημιουργήσει αυτή την καινούργια μάζα.

Στην Κρήτη ο Ποσειδώνας θα εξεγείρει τον ταύρο κατά του ήρωα Ηρακλή και στον Μαραθώνα τον ταύρο κατά του Θησέα. Τον χειμώνα που η θάλασσα λυσσομανάει, έδινε την εντύπωση στους Έλληνες πως είχε την ορμητικότητα ενός ταύρου, από εκεί πήρε και το επίθετο «ταύρεος». Γι αυτό και προς τιμήν του διοργανώνονταν και οι ταυρομαχίες. 
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ »